Φουρτουνιασμένη θάλασσα
Τα συναισθήματα μου,
βράχια το στήθος μου
Που το χτυπάνε με ορμή
Μανιασμένα κύματα,
μα από τα μάτια μου
Κυλούν τα δάκρυα μου,
καίνε τα μάγουλα μου.
Κάνω γροθιές τα χέρια μου
Τα νύχια πονάνε την σάρκα μου
Και αν είμαι από πέτρα
Στα βράχια δεν αράζει η βάρκα μου.
Σταμάτησε η φουρτούνα.
Μα και τώρα απαλά τα κύματα
Εμένα το βράχο χαϊδεύουν,
Ακούγονται σαν μια απαλή μουσική
Βελούδινη να έρχονται να φεύγουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου