Απ την αρχή ήταν αργά για εμάς δεν το είχες καταλάβει; Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που σκέφτηκε να του κάνει, τολμώ να πω πως γενναία και όπως αρμόζει σε μία κυρία συγκρατήθηκε. Εκείνος έρμαιο των σκέψεων του, το μόνο που είχε να της πει είναι πως πια ήταν αργά για αυτούς. Ξέχασε να της το πει απ την αρχή, μάλλον θεώρησε την αγάπη συμβόλαιο, που η ημερομηνία λήξης αναγράφονταν στα ψιλά γράμματα. Τελικά αναρωτιέμαι ποιος απ τους δύο πονάει πιο πολύ και συμπέρασμα δεν μπορώ να βγάλω. Μακάρι να μπορούσα να δώσω μόνο δίκιο σε εκείνη, μα δεν μπορώ και εκείνος υπέφερε. Κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του τρόπο να εκφράζει τον πόνο του, μερικοί λένε τα άτομα που γελάνε πολύ, αυτά είναι που μέσα τους κλαίνε και υποφέρουν περισσότερο. Τώρα περισσότερο και λιγότερο ακόμα και στον πόνο μέτρο βάλαμε, όπως και στην αγάπη… Άρχισε την ιστορία τους εκείνος, τώρα της ζητάει να ξεχάσει, να τον αφήσει να πάει μπροστά, μόνο που ξέχασε να πει σε εκείνη πώς να προχωρήσει, σωστά. Προσπάθησε αρκετές φορές να του κάνει το χατίρι αλλά μάταια δεν μπόρεσε, πάντα πλήγωνε τους γύρω της και πρώτα απ όλα τον ίδιο της τον εαυτό. Μόνο σ αυτό θα της δώσω δίκιο, που χωρίς να φταίει δεν μπορεί να ξεχάσει, που μαζεύει ένα ένα τα κομμάτια της. Για εκείνον φαίνεται πιο εύκολο, έτσι δεν λένε πως οι άντρες είναι πιο δυνατοί και ξεχνάνε πιο εύκολα, μάλλον ισχύει. Μακάρι η ιστορία τους να είχε αίσιο τέλος και όλα να γίνονταν σαν τα παραμύθια μα δυστυχώς τα παραμύθια δεν έχουν πάντα το τέλος που θέλουμε και η δική τους ιστορία παραμύθι ξεκίνησε, εφιάλτης κατέληξε. Θεωρώ , πιστεύω πως ποτέ δεν είναι αργά αν κάτι το θέλεις, ακόμα και αν θεωρείς πως το έχεις χάσει, μπορεί να έχεις λάθος εντύπωση. Μην ζήσεις σε μια καταδικασμένη και ψεύτικη αγάπη, σε μια στημένη ζωή και αφήσεις να φύγει μέσα από τα χέρια σου το ένα και αληθινό που συνάντησες στην ζωή σου. Δυστυχώς στην περίπτωση των δύο παιδιών αυτό δεν ισχύει, τελείωσαν για εκείνους τα καλοκαίρια και όλα τους φαίνονται σαν άνοστο, κακόγουστο, αστείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου