Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

"ΣΚΕΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ..............!!!!!!!!!!!!!!!


Έρχονται στιγμές που κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και αισθάνομαι τόσο πολύ γερασμένος από την ζωή που θέλω να τα αφήσω όλα και να φύγω για πάντα με ένα μεγάλο υπερωκεάνιο στην άκρη του κόσμου, αφήνοντας για πάντα πίσω ότι με πονά, με πικραίνει και με κάνει να μην αντέχω άλλο την ζωή.........!!!!!!!!!!!!
Όλα μέσα μου γυρίζουν τόσο γρήγορα που πολλές φορές αισθάνομαι ότι μπερδεύεται το παρελθόν με το παρόν..........!!!!!!!!!!!!!
Ξαφνικά αισθάνομαι οτι γυρίζω πίσω τον χρόνο σε κάποια παγωμένα Χριστούγεννα που τα πέρασα ολομόναχος, εξαιτίας ενός απαγορευτικού που δεν έλεγε να λήξει, αυτό όμως είναι το λιγότερο μπροστά στα βάσσανα και τους καημούς των ανθρώπων που ειδικά στις μέρες μας μοιάζουν να μην έχουν τέλος γιατι αυτο που βιώνουμε είναι μια "οικονομική κατοχή, ένας οικονομικός πόλεμος"...........!!!!!!!!!!
Πολλοί συνανθρωποί μας πεινούν και ζούν στην κυριολεξεία κάτω από το όριο της φτώχειας και όμως κάποιοι άλλοι οι δυνατοί της εποχής μας, αλλά και της κάθε εποχής περνούν τόσο αδιάφοροι με τα ακριβά τους ρούχα και τα ακριβά τους αυτοκίνητα αλλά και τόσο επιβλητικοί σαν να μην βλέπουν την δυστυχία των ανθρώπων που είναι δίπλα τους παρακαλώντας τους για μια βοήθεια.........!!!!!!!!!!
Έρχονται πολλές στιγμές στην ζωή μου που αισθάνομαι ότι είμαι ένας ηθοποιός που μιά αόρατη δύναμη τον αναγκάζει να παίζει πάντα κάποιο συγκεκριμένο ρόλο στην ζωή του, και όμως να μην μπορώ να κάνω τίποτα για να ξεφύγω από το προδιαγεγραμμένο τέλος της ζωής μου, που μοιάζει να έχει εκτροχιαστεί κάπου στο σκοτεινό κελί μιας αόρατης φυλακής οπού τα σίδερα μοιάζουν με τις ερυνύες και οι φύλακες οι ίδιες οι σκέψεις.............!!!!!!!!!!!!!
Μόνο μια λύπη με βαραίνει ετούτη την κρίσιμη ώρα η αδικία στις ζωές κάποιων συνανθρώπων μας, που μοιάζουν να δραπετεύουν από την μίζερη και ταυτόχρονα τόσο πικρή ζωή τους σε μιά άλλη πανανθρώπινη διάσταση, μέσα από τον τόπο και τον χρόνο, ανεβαίνοντας τον δικό τους γολγοθά που μοιάζει τώρα πιό σκοτεινός από κάθε άλλη φορά, περιμένοντας για την δική τους ανάσταση που φαντάζει να βρίσκται τόσο μακριά που δεν μπορούν να αντέξουν άλλο πια τον Σταυρό του μαρτυρίου τους που μοιάζει να μην έχει τέλος.............!!!!!!!!!!!!!!!
Κάποτε ήμουν παιδί και έκανα τόσα πολλά όνειρα για την ζωή, φαντάζοντας έναν καλύτερο κόσμο, κι όμως όλα μπροστά μου, άρχισαν να σκοτεινιάζουν και να γίνονται τόσο απαισίοδοξα που δεν μπορούσα πιά να πιστέψω τίποτα, παρά μόνο να ελπίζω για κάτι καλύτερο.........!!!!!!!!!!!
Πόσο θα' θελα να κρατούσαν για πάντα οι ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου, όμως το ξέρω ότι είναι όνειρο θερινής νυκτός, όλα μοιάζουν με το τέλος ενός καλού θεατρικού έργου, και όμως πάντα ελπίζω και εύχομαι μέσα μου σε κάτι καλύτερο.........!!!!!!!!!! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου