ΔΕΝ ΗΡΘΕΣ…

Μου είχες πει ότι θα έρθεις, το θυμάσαι; Πριν χωρίσουμε για στερνή φορά, μου είπες «θα ξανά έρθω…» Κάπως έτσι άρχισαν και τελείωσαν όλα... Σε ποιόν δεν έχει τύχει να του υποσχεθούν κάτι που δεν πραγματοποιείτε, βεβαίως εγώ αναρωτιέμαι πόσοι δεν έχουν υποσχεθεί κάτι που δεν υφίσταται; Δεν ξέρω δεν θέλω να κρίνω κανέναν γιατί περίπτωση με περίπτωση διαφέρει κατά πολύ. Διαφέρουν τα άτομα, οι συγκυρίες, οι αστάθμητοι παράγοντες και πολλά άλλα. Δεν θέλω την παραπάνω υπόσχεση να την εκλάβω και να την χαρακτηρίσω ως ψέμα, αυτή ήταν η απάντηση μου όταν σε συζήτηση επάνω ρωτήθηκα. Ποτέ δεν ξέρεις γιατί κάποιος δεν γύρισε, δεν μπόρεσε, δεν ήθελε, κρύφτηκε, κανένας εκτός απ τον ίδιο-ια δεν ξέρει το γιατί. Μερικές φορές κάποιοι λένε πως όλα είναι γραφτά από την μοίρα, λένε δεν ήταν να γίνει και δεν έγινε. Ποιος ξέρει αν ισχύει ή αν η καρδιά του ανθρώπου δεν αντέχει τόσο πόνο και βρίσκει την καλύτερη δικαιολογία για να εξηγήσει τα ανεξήγητα. Κανένας δεν θα μάθει για την υπόσχεση που ποτέ δεν υλοποιείτε, δεν θα σας αρνηθώ ότι εγώ στο παρελθόν κατέκρινα αυτά τα άτομα με τις υποσχέσεις και τα ωραία λόγια. Σταμάτησα όταν κάποια φίλη μου είπε ότι όταν τα λένε τα πιστεύουν και βάζοντας την λογική μου να δουλέψει κατάλαβα πως είχε δίκιο η φίλη μου. Σ ένα γενικότερο πλαίσιο δεν μπορείς να κρίνεις τον άλλον, αν δεν ξέρεις, δεν μπορείς να του θυμώσεις ή του κακιώσεις, θα είναι λάθος, στην ουσία τον ίδιο σου τον εαυτό θα εκδικείσαι. Ξέρετε κάτι αν αυτό που αγαπάς το κρίνεις και το χτυπάς είναι σαν να χτυπάς διπλά τον εαυτό σου. Είναι σαν να προσπαθείς να αρνηθείς την επιλογή σου, να την αναιρέσεις και είναι ότι χειρότερο. Δεν ήρθε… Ποιος ξέρει γιατί, ένα λαϊκό άσμα του που ερμηνεύει ο Τερζής λέει «να πιάσει θεέ μου μια βροχή μια καταιγίδα να λέω φταίει η βροχή που δεν σε είδα.» Και εμείς νομίζω ότι στην ζωή μας για ότι δεν έγινε, για ότι έμεινε μισό πρέπει να αρκούμαστε σ αυτήν «την καταιγίδα.» Έτσι και αλλιώς και τα άτομα που μας υπόσχονται κάτι, δεν έρχονται σαν μια ξαφνική μπόρα στην ζωή μας; Είναι σαν αυτό το μπουρίνι μέσα στο κατακαλόκαιρο, απλά αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι μέσα απ αυτό το μπουρίνι όσο και αν μας χαλάσει την μέρα και μας κρύψει τον ήλιο, κάποια στιγμή σταματάει. Και αφού σταματήσει τότε εμφανίζετε το ουράνιο τόξο, όταν καταφέρουμε να το δούμε τότε θα καταλάβουμε αυτό που λένε κάποιοι «τίποτα δεν πάει χαμένο.» Γιατί μέσω της κακοκαιρίας που περάσαμε είχαμε την τύχη να δούμε «ουράνιο τόξο» που σπάνια το βλέπει κάποιος. Και για να μην παρερμηνεύσετε και αύριο ψάχνεται το ουράνιο τόξο στον ουρανό, όταν θα περάσει λίγος καιρός από τα γεγονότα και θα αποστασιοποιηθείτε θα το δείτε να αναβλύζει από μέσα σας. Και τότε θα γυρίσετε να πείτε «δεν πειράζει που δεν ήρθες, δεν σου κρατάω κακία αλλά μην έρθεις, η μπόρα πέρασε και δεν θέλω να την ξανά ζήσω.»