Κυριακή 3 Ιουλίου 2011

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΠΑ ΤΟ ΑΝΤΙΟ…


Ναι βρήκα την δύναμη σε αντίκρισα μέσα στα μάτια και ας μην το κατάλαβες, ακόμα και μακριά τώρα σου είπα το αντίο. Ένα αντίο που δεν έχει επιστροφή εμείς τελικά δεν ήταν γραφτό από της μοίρες να είμαστε μαζί, γελάσανε απλά για λίγους καλοκαιρινούς μήνες και μετά έφυγαν, αφήνοντάς πίσω εμένα και εσένα. Τότε καρδιά μου φοβήθηκες εσύ κοίταξες γύρω μας και είδες πως δεν ήμασταν μόνοι μας, πως για να σε συναντήσω και να με συναντήσεις γεννηθήκαμε, απλά έγινε λίγο αργά, μην σου πω κατά πολύ. Τώρα το ποιος άργησε δεν έχει σημασία, ούτε το ποιος έφυγε και είπε αντίο πρώτος, αλλά ποιος πρόδωσε και πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις αρνήθηκε. Και αυτός δεν ήμουν εγώ. Ναι είπα αντίο και τώρα είναι οριστικό, το ξέρω ότι θα τα καταφέρεις και θα ζήσεις πολύ καλά στην συνέχεια της ζωής σου. Μην ξεχνάς κράτα τις ελάχιστες καλές μας στιγμές σαν ένα άλμπουμ στο μυαλό σου με δέκα όμορφες και αστείες φωτογραφίες. Είμαι σίγουρη για σένα εσύ από τις στάχτες σου ξαναγεννιέσαι, δεν σε κατηγορώ δεν είναι κακό. Και εγώ τώρα που το βλέπω σαν τρίτο άτομο θα τα καταφέρω, έχω μέλλον ακόμα, το κακό με μένα θα είναι ότι εγώ δεν θα έχω παρελθόν, εγώ δεν θα έχω εκείνες τις δέκα φωτογραφίες. Που ξέρεις όμως η ζωή είναι ρίσκο και τύχη, εκεί που μπορεί να ρισκάρω και κερδίζω εκεί μπορεί να σε συναντήσω και να ξανά ζήσουμε το όνειρο σαν σκέψη και μόνο. Μερικές φορές ξέρεις η σκέψη και η δύναμη της σε κρατάνε όρθιο να προχωρήσεις και εγώ αυτό θα κάνω. Ναι σε γνώρισα, σε έζησα, αλλά δεν θυμάμαι τίποτα από εσένα. Ξέρω τα όνομα σου τον περίγυρο σου κάποιες από τις συνήθειες σου αλλά δεν έμαθα ποτέ εσένα. Μάλλον αυτό είναι που πονάει ότι εσύ έμαθες πολλά παραπάνω και δεν θα ζεις στην άγνοια, ενώ εμένα επέλεξες να μου την αφήσεις για παρέα μια ζωή. Ξέρεις κάτι αν τύχει και είναι στο χέρι μου δεν θα θελήσω να σε ξανά δω, δεν σε εμπιστεύομαι πια, μ έκανες να σιχαθώ το πιο ωραίο συναίσθημα, την αγάπη και αυτό δεν θα στο συγχωρέσω. Δεν θα σε συγχωρέσω ποτέ που με αποκάλεσες λάθος σου, δεν θα συγχωρήσω ποτέ την σιωπή σου και ύστερα τις απειλές σου για να σώσεις ότι έχεις. Το κακό ξέρεις πιο είναι ότι αφού έχασες εμένα δεν έχεις τίποτα, σκέψου το ποτέ δεν είχες κατά τα λεγόμενα σου. Πάντα ήσουν έρμαιο του φόβου σου, μαζί μου τον προσπέρασες και αυτό σε φόβισε ακόμα πιο πολύ. Μερικές φορές μετανιώνω που είπα το αντίο και εγώ άλλες λέω ότι μαζί θα ήμασταν δυστυχισμένοι και οι δυο, εσύ θα πρόδιδες πολύ κόσμο, εγώ θα πρόδιδα τις αξίες μου. Έχω πολλά να κάνω ακόμα και πρέπει να τα κάνω, έχεις να βρεις τον εαυτό σου και είναι η κατάλληλη στιγμή να το κάνεις. Κάποτε σου είπα ότι σε είχα πρότυπο, μετά μου το κατέρρευσες, νομίζω πως είναι η ώρα να ξανά βρω το πρότυπο μου και εσύ τον χαμένο παράδεισο του εαυτού σου. Δεν φταις εσύ καρδιά μου απλά δεν είσαι εσύ για πολλά μία βόλτα στην παραλία και τίποτα παραπάνω. Παρ όλα αυτά σ ευχαριστώ που με ταξίδεψες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου