Μα πόσο βαρετή καταντήσαμε μια τόσο όμορφη λέξη, πόσο πεζή και καθημερινή. Ποιος ξέρει γιατί άραγε δεν καταλάβαμε την έννοια της λέξης « σ αγαπώ» αλλά μείναμε στην επιφάνεια. Πήραμε το λεξικό πήγαμε στο «σ» είδαμε τι αναγράφετε ως ερμηνεία στην λέξη σ αγαπώ, ως έκφραση και είπαμε μέσα μας ως πονηροί από την φύση μας στα δύσκολα πετάμε ένα σ αγαπώ. Μου θυμίζει τον κ. Λαζόπουλο που έλεγε σε σάτιρα του στους «δέκα μικρούς Μήτσους εσύ λέγε λάδι που και που και θα πέφτεις μέσα.» Κάπως έτσι καταντήσαμε την αγάπη σαν το λάδι και άντε άμα είναι ελαιόλαδο να το δεχτείς αν είναι μούργα, τότε τι κάνεις, σου μένει ο τενεκές. Και άμα είναι και τενεκές ξεγάνωτος τι να τον κάνεις; Κάποιοι λοιπόν τέτοιοι «τενεκέδες» μερικές φορές με κάνουν να σιχαίνομαι την λέξη αγάπη, είναι άσχημη η κοροϊδία, την πρώτη φορά ίσως να μην την αντιληφθείς άμεσα, στην συνέχεια όμως όταν τα ραντάρ σου είναι ανοιχτά και λαμβάνουν από μακριά σήματα, τότε πονάει πολύ και πραγματικά αναγουλιάζεις. Εγώ πραγματικά τις τελευταίες μέρες αντιμετωπίζω τόση ψευτιά που δεν ξέρω τι να πω έχω φτάσει στο σημείο να κάνω έμετο όσο και αν δεν το πιστεύεται. Μια καθηγήτρια μου ξέρετε τι μας είπε πριν τρείς εβδομάδες « όλοι αγαπιόμαστε» την ρώτησα «μα τι λέτε;» και μου απάντησε « ο καθένας για την πάρτι του αλλά φαινομενικά όλοι αγαπιόμαστε.» Φαινομενικά τι ωραία και φανταζέ λέξη, φαινομενικά είμαστε όμορφοι, στιλάτοι, τυπάτοι, φαινομενικά τρώμε, πίνουμε, συζητάμε, τώρα πια φαινομενικά αγαπάμε. Μα καλά τι γίνεται γύρο μας, εμείς το επιδιώξαμε αυτό, οι ρυθμοί τις ζωής μας το επέφεραν ως αποτέλεσμα; Θέλω να ακούσω έναν άνθρωπο μωρέ να πει σ αγαπώ και να το εννοεί να ακούσει ένα τραγούδι ερωτικό και να το αφιερώσει στο άτομο που θέλει όχι για το φαίνεσθε αλλά επειδή «το γουστάρει η ψυχούλα του» να σας το πω και έτσι. Ωραιοποιήσαμε τις λέξεις, τους τρόπους μας και ξεχάσαμε την ουσία τους, η ουσία είναι οι πράξεις, αυτές θα μείνουν, αυτές και μόνο αυτές μετράνε. Τι να το κάνω να μου λες 100 σ αγαπώ την ημέρα και 1000 « αϊ στο διάολο» όταν γυρίζω την πλάτη μου. Πώς να αγαπήσω και να πιστέψω σ αυτό που θα ακούσω αν δεν μου αποδείξει ο άλλος πως είναι αλήθεια. Εγώ για παράδειγμα λέω σ αγαπώ και θα στο αποδείξω μ όποιο τρόπο μπορώ, μ ένα τραγούδι, ένα τηλέφωνο, ένα μήνυμα, ακόμα και αν σας φανεί περίεργο και με ένα γράμμα. Χάθηκε ο ρομαντισμός, όλα τα θεωρούμε δεδομένα, όλα τα προγραμματίζουμε, τα ψειρίζουμε και τα βάζουμε σε κουτάκια. Λέμε ότι αγαπάμε και αυτόν που του το λέμε προσπαθούμε να τον αλλάξουμε με βάση τα θέλω μας, προσπαθούμε να τον αδικήσουμε για να επωφεληθούμε. Μα τι είμαστε τελικά; Τελικά τώρα καταλαβαίνω γιατί όταν ακούω την λέξη σ αγαπώ φεύγω, τρέχω όσο πιο μακριά γίνεται, τώρα θα μου πείτε ίσως χάσω το ένα που θα είναι και το αληθινό, τι να κάνουμε όμως η ζωή είναι ρίσκο. Και θα ρωτήσω κάτι και πραγματικά θα περιμένω σ όλη την ζωή μου απάντηση : «μπορώ να σ αγαπώ, εσύ τα αντέχεις;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου