.jpg)
Οι εργασίες για το σπίτι ανήκουν στην
αρχαιότητα.
Αντί «Ξέχασα το βιβλίο μου» ακούγεται «Μπαταρία άδεια». Παρόλ’ αυτά τα παιδιά μαθαίνουν αριθμητική, γραφή και ανάγνωση. Αλλά πώς; Ο K. Polke-Majewski διηγείται από το μέλλον.
© Michael Danner - ZEIT ONLINE
Οι αίθουσες διδασκαλίας θα μπορούσαν να είναι κάπως έτσι στο δημοτικό σχολείο Έρικα Μαν στο Wedding του Βερολίνου.
Το κουδούνι συνεχίζει να χτυπά τόσο διαπεραστικά όπως και πριν από 100 χρόνια. Ως επιβεβαίωση πέφτει ένα κομμάτι σοβάς από τον τοίχο. Μισός χρόνος ακόμα, τότε ο Αλέξανδρος θα περάσει το παλιό κτίριο στο ανατολικό Αμβούργο για τελευταία φορά. Το καλοκαίρι του 2022 θα τελειώσει το δημοτικό σχολείο. Πολλοί συμμαθητές του θα πάνε στο σχολείο της γειτονιάς τους (Stadtteilschule), ένα είδος του ενιαίου σχολείου (Gesamtschule) στο Αμβούργο, όμως οι καλύτεροι μαθητές θα πάνε στο γυμνάσιο. Ίσως και ο Αλέξανδρος. Στη συνέχεια, μετά από μια σχολική χρονιά θα ξεχωρίσουν εκείνοι που προοδεύουν και εκείνοι που δεν θα τα καταφέρνουν να βρουν τον δρόμο της εξέλιξης που θα τους οδηγήσει στην καλοπληρωμένη εργασία και στα καλύτερα διαμερίσματα.
Ο Αλέξανδρος θα απαγκιστρωθεί από την οικογένειά του στη μέση εκπαίδευση αν δεν κάνει μεγάλα λάθη. Άλλοι δεν θα το καταφέρουν αυτό, επειδή η δομή της οικογένειά τους είναι σε απελπιστική κατάσταση για να έχουν συνεχώς μια ουσιαστική ευκαιρία στον ολοένα αυξανόμενο ανταγωνισμό σπουδών, επειδή μιλούν την γερμανική γλώσσα, την οποία δεν γνωρίζουν καλά οι γονείς τους, παρόλο που οι παπούδες τους ήταν ήδη μετανάστες στη Γερμανία.
Αυτή την κοινωνική διαίρεση δεν έχει αλλάξει σε τίποτα ούτε η σχολική ειρήνη που αποφάσισαν τα πολιτικά κόμματα του Αμβούργου μετά την αποτυχημένη σχολική μεταρρύθμιση του 2010 και η οποία τελείωσε πριν από δύο χρόνια, ούτε η συζήτηση για την εκπαίδευση που ξέσπασε στη συνέχεια. Στην χανσεατική πόλη δεν διαφέρει αυτό το θέμα από τις άλλες βιομηχανικές περιοχές της δημοκρατίας.
Απαρχαιωμένες καρέκλες
Ο Αλέξανδρος γνωρίζει ελάχιστα τον δρόμο για να μπει στη σχολική αίθουσα. Χαμηλά θρανία,μικρές καρέκλες σε μη αυστηρή σειρά, αλλά και απαρχαιωμένες και γρατσουνισμένες όπως παλιά. Πολύχρωμες ζωγραφιές στους τοίχους, ένα χαλί στη γωνία, το οποίο πλαισιώνουν δυο μικρά ράφια με παιχνίδια και βιβλία.
Θα μπορούσε να νομίζει κάποιος ότι τα παιδιά θα βγάλουν τα τετράδια από τη σάκα τους, θα βάλουν τα βιβλία πάνω στα θρανία και μια φιλική δασκάλα θα τους εξηγήσει την πρόσθεση και την αφαίρεση των αριθμών ή ότι θα γράψουν ορθογραφία.
Όμως, η δασκάλα φωνάζει το όνομα του Αλέξανδρου. Το αγόρι βγάζει ένα USB-Stick από τη σάκα του κι ενώ δυο ακόμα αγόρια κι ο ίδιος κατευθύνονται μπροστά εμφανίζεται στον άσπρο πίνακα μια λευκή κάρτα. Ο Έλβας, στη συνέχεια κόκκινες κουκίδες, πόλεις και από το stick του Αλέξανδρου φορτώνει ένα κολάζ. Το «Ντεσάου-Ρόσμπλάου» είναι έτοιμο για ανάγνωση.
Τα τρία παιδιά στέκονται στη σειρά μπροστά στον πίνακα. Ο Αλέξανδρος μιλάει, οι άλλοι δύο μαθητές χειρίζονται τον υπολογιστή. Όταν ο Αλέξανδρος λέει «Marienkirche» στον πίνακα εμφανίζεται μια φωτογραφία. Όταν διηγείται για τον κήπο του Wörlitz η κάμερα περιστρέφεται 360 μοίρες στο διάσημο πάρκο. Και για το Μπάουχαους τα παιδιά βρήκαν στο διαδίκτυο ένα ανασκοπικό βίντεο.
http://www.zeit.de/gesellschaft/schule/2012-02/geboren-2012-bildung
Αντί «Ξέχασα το βιβλίο μου» ακούγεται «Μπαταρία άδεια». Παρόλ’ αυτά τα παιδιά μαθαίνουν αριθμητική, γραφή και ανάγνωση. Αλλά πώς; Ο K. Polke-Majewski διηγείται από το μέλλον.
© Michael Danner - ZEIT ONLINE
Οι αίθουσες διδασκαλίας θα μπορούσαν να είναι κάπως έτσι στο δημοτικό σχολείο Έρικα Μαν στο Wedding του Βερολίνου.
Το κουδούνι συνεχίζει να χτυπά τόσο διαπεραστικά όπως και πριν από 100 χρόνια. Ως επιβεβαίωση πέφτει ένα κομμάτι σοβάς από τον τοίχο. Μισός χρόνος ακόμα, τότε ο Αλέξανδρος θα περάσει το παλιό κτίριο στο ανατολικό Αμβούργο για τελευταία φορά. Το καλοκαίρι του 2022 θα τελειώσει το δημοτικό σχολείο. Πολλοί συμμαθητές του θα πάνε στο σχολείο της γειτονιάς τους (Stadtteilschule), ένα είδος του ενιαίου σχολείου (Gesamtschule) στο Αμβούργο, όμως οι καλύτεροι μαθητές θα πάνε στο γυμνάσιο. Ίσως και ο Αλέξανδρος. Στη συνέχεια, μετά από μια σχολική χρονιά θα ξεχωρίσουν εκείνοι που προοδεύουν και εκείνοι που δεν θα τα καταφέρνουν να βρουν τον δρόμο της εξέλιξης που θα τους οδηγήσει στην καλοπληρωμένη εργασία και στα καλύτερα διαμερίσματα.
Ο Αλέξανδρος θα απαγκιστρωθεί από την οικογένειά του στη μέση εκπαίδευση αν δεν κάνει μεγάλα λάθη. Άλλοι δεν θα το καταφέρουν αυτό, επειδή η δομή της οικογένειά τους είναι σε απελπιστική κατάσταση για να έχουν συνεχώς μια ουσιαστική ευκαιρία στον ολοένα αυξανόμενο ανταγωνισμό σπουδών, επειδή μιλούν την γερμανική γλώσσα, την οποία δεν γνωρίζουν καλά οι γονείς τους, παρόλο που οι παπούδες τους ήταν ήδη μετανάστες στη Γερμανία.
Αυτή την κοινωνική διαίρεση δεν έχει αλλάξει σε τίποτα ούτε η σχολική ειρήνη που αποφάσισαν τα πολιτικά κόμματα του Αμβούργου μετά την αποτυχημένη σχολική μεταρρύθμιση του 2010 και η οποία τελείωσε πριν από δύο χρόνια, ούτε η συζήτηση για την εκπαίδευση που ξέσπασε στη συνέχεια. Στην χανσεατική πόλη δεν διαφέρει αυτό το θέμα από τις άλλες βιομηχανικές περιοχές της δημοκρατίας.
Απαρχαιωμένες καρέκλες
Ο Αλέξανδρος γνωρίζει ελάχιστα τον δρόμο για να μπει στη σχολική αίθουσα. Χαμηλά θρανία,μικρές καρέκλες σε μη αυστηρή σειρά, αλλά και απαρχαιωμένες και γρατσουνισμένες όπως παλιά. Πολύχρωμες ζωγραφιές στους τοίχους, ένα χαλί στη γωνία, το οποίο πλαισιώνουν δυο μικρά ράφια με παιχνίδια και βιβλία.
Θα μπορούσε να νομίζει κάποιος ότι τα παιδιά θα βγάλουν τα τετράδια από τη σάκα τους, θα βάλουν τα βιβλία πάνω στα θρανία και μια φιλική δασκάλα θα τους εξηγήσει την πρόσθεση και την αφαίρεση των αριθμών ή ότι θα γράψουν ορθογραφία.
Όμως, η δασκάλα φωνάζει το όνομα του Αλέξανδρου. Το αγόρι βγάζει ένα USB-Stick από τη σάκα του κι ενώ δυο ακόμα αγόρια κι ο ίδιος κατευθύνονται μπροστά εμφανίζεται στον άσπρο πίνακα μια λευκή κάρτα. Ο Έλβας, στη συνέχεια κόκκινες κουκίδες, πόλεις και από το stick του Αλέξανδρου φορτώνει ένα κολάζ. Το «Ντεσάου-Ρόσμπλάου» είναι έτοιμο για ανάγνωση.
Τα τρία παιδιά στέκονται στη σειρά μπροστά στον πίνακα. Ο Αλέξανδρος μιλάει, οι άλλοι δύο μαθητές χειρίζονται τον υπολογιστή. Όταν ο Αλέξανδρος λέει «Marienkirche» στον πίνακα εμφανίζεται μια φωτογραφία. Όταν διηγείται για τον κήπο του Wörlitz η κάμερα περιστρέφεται 360 μοίρες στο διάσημο πάρκο. Και για το Μπάουχαους τα παιδιά βρήκαν στο διαδίκτυο ένα ανασκοπικό βίντεο.
http://www.zeit.de/gesellschaft/schule/2012-02/geboren-2012-bildung
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου