ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ…

Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου

Μερικές φορές θυμάμαι, άθελα, άλλες αποζητώ χαμένες μνήμες, κάθε εμπειρία στην ζωή μας καλή ή κακή δεν είναι τυχαία. Τίποτα δεν γίνεται τυχαία κάποτε μου το έλεγαν και γέλαγα, τώρα το κατάλαβα. Μερικές φορές λένε πως όλα αυτά είναι μοιρολατρίες και πεσιμισμός, εγώ θα το πω γνώση. Τελικά το ρητό στερνή μου γνώση να σε είχα και πρώτα είναι το πιο σωστό που έχω ακούσει. Στην ζωή μας όλο κάτι αναζητάμε, χάνουμε στιγμές, ανθρώπους ,χρόνια, για πιο λόγο για να μάθουμε. Σε αντίθετη περίπτωση μένουμε παγερά αδιάφοροι, τα περνάμε όλα επιδερμικά, λέμε πως χαιρόμαστε την στιγμή. Κάποιοι δεν θέλουν την αιωνιότητα και την τελειότητα, αυτό θα το χαρακτηρίσω, φόβο προς την γνώση. Τελικά ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να είναι στα δυο άκρα, μέση λύση δεν έχει ποτέ. Παράδειγμα κάποιος θα είναι ο τέλειος ή θα προσπαθεί να φτάσει την τελειότητα, ενώ κάποιος άλλος θεωρεί πως η τελειότητα από το συνθετικό της τέλος είναι σαν να τελειώνει κάτι. Ποιος από τους δυο έχει δίκιο; Κανένας, τέλειος δεν είναι ούτε ο Δημιουργός μας και ατελής είναι αυτός που μένει στην άγνοια που δεν προσπαθεί από τον φόβο του να φτάσει στο ακατόρθωτο. Ο φόβος αυτός είναι που μας φτάνει να έχουμε τέτοιες αντιθέσεις σαν άνθρωποι. Δεν θα συμφωνήσουμε ποτέ και πουθενά, έτσι θα ψάχνουμε στιγμές επιφανειακές ανούσιες, με αποτέλεσμα να αισθανόμαστε πιο άδειοι και ακόμα πιο μόνοι απ ότι είμαστε. Πάντα θα αναζητάμε την γνώση, όταν θα φτάνουμε κοντά της θα κάνουμε βήματα πίσω από τον φόβο μας. Τον φόβο θα τον εκφράζουμε ως απέχθεια για την τελειότητα η οποία δεν υπάρχει γιατί δεν την ανακαλύψαμε. Και έτσι θα συνεχίζετε για πολλά χρόνια ακόμα να κάνουμε κύκλους γύρο από τον εαυτός μας , προσπαθώντας να τετραγωνίσουμε τον κύκλος…