Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Απραγματοποίητα όνειρα.



Δεν ξέρω αν είναι καλό να έχεις απραγματοποίητα όνειρα. Πιστεύω όμως απ το να μην έχεις καθόλου καλά είναι και αυτά… Είναι ωραίο να έχεις μια φλόγα ελπίδας ακόμα και αν ξέρεις πως ποτέ δεν θα ζήσεις τα όνειρο. Τελικά πρέπει όλα μας τα όνειρα να τα πραγματοποιούμε; Αν ναι τότε δεν θα τα λέγαμε «όνειρα» αλλά «θέλω»… Οι δύο λέξεις έχουν αλληλένδετη σχέση μεταξύ τους αλλά διαφορετική σημασία. Τα θέλω μας γίνονται όνειρα όταν δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Αν με έβαζαν να επιλέξω ανάμεσα σε μια ζωή που θα τα έβρισκα όλα έτοιμα και σε μια που θα ήλπιζα πως όλα θα γίνουν διάλεγα το τελευταίο χωρίς δεύτερη σκέψη . Έχω δει ανθρώπους που τα έχουν βρει όλα έτοιμα και έμαθαν να γίνεται πάντα το δικό τους, που δεν προλαβαίνουν να το σκεφτούν, να το πλάσουν σαν εικόνα μες το μυαλό τους το θέλω τους και το έχουν. Δεν είμαι σίγουρη όμως ότι είναι πραγματικά ευτυχισμένοι, δεν έμαθαν να μοιράζονται και τους διακατέχει, μια αλαζονεία και ένας εγωισμός, στο να εμπλουτίζουν την συλλογή με εντολές που  έχουν να δώσουν στους γύρω τους. Αυτό είναι άραγε η ευτυχία που ζητάμε; Αυτό ψάχνουμε γενιές και γενιές ανθρώπων αιώνες τώρα; Η αυταρχικότητα … Δεν νομίζω ότι τόση εξερεύνηση αξίζει να πάει έτσι χαμένη να δικαιολογηθεί και να σκεπαστεί με το πέπλο της πεζότητας. Το να ονειρεύεσαι έχει μια μοναδική γοητεία και είναι μαγεία, που δεν εξαργυρώνεται με τίποτα ούτε καν με την πραγματοποίηση και υλοποίηση του ονείρου. Αυτό το σκίρτημα της καρδιάς ,η φυγή της σκέψης σ έναν κόσμο δικό της, άπιαστο, μοναδικό, οι εικόνες που σχηματίζει το μυαλό.  Λειτουργεί μια ανθρώπινη αίσθηση που την ξεχνάμε να την χρησιμοποιούμε , η όραση της ψυχής. Όλα τα παραπάνω σε κάνουν ν αντιλαμβάνεσαι να καταλαβαίνεις ότι αντέχεις ακόμα και είσαι ζωντανός είναι η μεγαλύτερη νίκη του ανθρώπινου γένους . Η ίδια η ζωή…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου