ΜΝΗΜΕΣ…

Μερικές φορές είναι οδυνηρές άλλες είναι ευχάριστες, ένα είναι το αποτέλεσμα με τις μνήμες, ότι είναι στιγμές οι όποιες πέρασαν . Καλές ή κακές στιγμές για ν αποτυπώνονται στο μυαλό μας σίγουρα δεν χάθηκαν στον χρόνο. Ποιος όμως μπορεί να ζήσει μόνο με μνήμες; Και τελικά μήπως οι μνήμες είναι αυταπάτες; Τι της προκαλεί ; Εμείς… μεταφερόμαστε στο χρόνο νοητά για να ξανά ζήσουμε κάτι το οποίο μας στιγμάτισε και στην συνέχεια πέρασε. Αυτό μπορεί να είναι ένας χώρος, ένα άτομο οτιδήποτε μας είναι οικείο… Για να μην έχει όμως διάρκεια αξίζει να του την προσφέρουμε εμείς; Πολλοί ισχυρίζονται ότι είναι ευτυχισμένοι και έχουν την δύναμη να ξεπερνούν τα εμπόδια που τους παρουσιάζονται γιατί σβήνουν απ το μυαλό του κάθε είδους μνήμη και επίσης εξαφανίζουν ότι μπορεί αν τις προκαλέσει… Ν αληθεύει άραγε, πραγματικά πως μπορεί να είναι ένας άνθρωπος χωρίς αναπολήσεις του παρελθόντος… Μου φαντάζει σαν αποφυγή της πραγματικότητας ή των συνεπειών της. Άραγε μπορούμε να ξεχάσουμε τι έχουμε περάσει; Πως πατάμε ένα κουμπί που λέει διαγραφή και τέλος. Αν ήταν τόσο εύκολο θα πατάγαμε και το κουμπί στοπ και δεν θα πέρναγαν ποτέ οι καλές στιγμές απ την ζωή μας. Επίσης θα μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω φάσεις για να μην κάνουμε λάθη. Νομίζω ότι καταλήγουμε σ ένα συμπέρασμα πως οι μνήμες πηγαινοέρχονται μόνες τους, δεν σε ρωτάνε, δεν ζητάνε την άδεια σου. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό, εν μέρει νομίζω … Ναι είναι καλό δεν ξεχνάς από πού έχεις ξεκινήσει, μαθαίνεις τα όρια σου, μέχρι που «σε παίρνει» και επίσης μαθαίνεις να μην κάνεις τα ίδια λάθη. Το αρνητικό των αναμνήσεων είναι ένα και εξαρτάται από εμάς. Πόσο θα τους επιτρέψουμε να μείνουν στο μυαλό μας και αν θα τους παραχωρήσουμε μια μεριά του για να φωλιάσουν. Ένας άνθρωπος με φωλιασμένες αναμνήσεις είναι σίγουρο πως θα ζήσει μ αυτές. Όποια αρχή και να κάνει θα είναι ένα άδοξο τέλος… Δεν είμαστε υπεύθυνοι για τις αναμνήσεις μας είναι δημιούργημα του εγκεφάλου, είμαστε υπεύθυνοι του μυαλού μας γιατί το κατευθύνουμε εμείς. Οι μνήμες είναι φιλμ, ταινία εσύ γράφεις το σενάριο… Και να θυμάσαι οι καλύτερες μνήμες είναι αυτές που δεν έχουν γραφτεί ακόμα… Γιατί; Απλά τα καλύτερα δεν τα χεις ζήσει… όσο ζεις τα καλύτερα καραδοκούν στην γωνία…