Τελειότητα.

Καθημερινά όλοι προσπαθούμε ν αγγίξουμε αυτό που λέμε τελειότητα... τελικά γι αυτό είμαστε πλασμένοι; Δεν βαρεθήκαμε τελικά να χάνουμε στιγμές, ανθρώπους, για να είμαστε καθώς πρέπει τέλειοι; Τι έχει σημασία το τι θα που οι άλλοι το πταίσμα που για εκείνους είναι έγκλημα ή να είμαστε εμείς ευτυχισμένοι με τους ανθρώπους μας, του δικούς μας ανθρώπους. Είναι σπουδαίο πράγμα να έχεις ακόμα κι έναν άνθρωπο που να είναι δικό σου. Γιατί λοιπόν να χανόμαστε στον λαβύρινθο που μας επιβάλλουν οι γύρω; Τι θα πει η οικογένεια, το εργασιακό περιβάλλον ακόμα και η γειτόνισσα μας νοιάζει. Κάποιοι δικαιολογούνται λέγοντας μα μ αυτούς ζούμε , όχι δεν ζούμε μ αυτούς, ζεις για σένα μ εκείνους που θέλουν να είναι κομμάτι της ζωής σου κι όχι μ εκείνους που την κρυφοκοιτάζουν κρίνοντας την. Εκείνοι μόνο να στην κλέψουν ή να στην καταστρέψουν θέλουν, να σου υπενθυμίσουν πως για να φτάσεις το τέλειο πρέπει να αποχωριστείς πονώντας τα περισσότερα από εκείνα που σε κάνουν ευτυχισμένο. Τι να κάνουμε μια τελειότητα που δεν ξέρουμε καν αν υπάρχει ή είναι τέχνασμα του ανθρώπινου μυαλού, έχοντας ανάγκη να πιστεύει ότι πρέπει να πολεμήσει για να φτάσει κάτι το οποίο δεν γνωρίζει. Αν είναι να γίνεις τέλειος , δυστυχισμένος καλύτερα μείνε ατελής αλλά χαρούμενος. Κάποιος μου είχε πει "η ζωή δεν ήρθε με οδηγίες χρήσης" τότε δεν μου αρκούσε εκείνη η φράση, τώρα όμως μου περισσεύει. Φτάνεις σ ένα σημείο στην ζωή σου που καταλαβαίνεις πως δεν γεννήθηκες προοριζόμενος την τελειότητα αλλά την ευτυχία, η οποία είναι υποκειμενική για τον καθένα μας, άρα κοιτάζεις να ευτυχίσεις χωρίς να πατήσεις πάνω στους άλλους αν θέλεις να είσαι συνειδησιακά καθαρός και απλά βουλώνει τ αυτιά σου στις συμβουλές των υπολοίπων. Τώρα αν σκοπός σου είναι να ζήσεις μ εκείνους που για το μόνο που είναι ικανοί να ονομάζουν την κριτική τους φιλοσοφία και να την επιβάλλουν ως στάση ζωής ενώ εκείνοι δεν την ακολουθούν, μπορείς ν ακούς καθημερινά άπειρες απόψεις ώστε να γίνεις τέλειος. Η καλύτερη στάση ζωής είναι εκείνη που μπορείς ν αγαπήσεις και ν αγαπηθείς ειλικρινά και με ανιδιοτέλεια, δύσκολο στις μέρες μας αλλά αν αξίζει κάτι τον κόπο να προσπαθήσεις είναι αυτό.