Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ … ΕΜΕΙ ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΟΥΜΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ...;



Κατερίνα Ράγιου.
Αν και δεν ήθελα να το σχολιάσω, δεν άντεξα... Ρε παιδιά ελάτε δεν είναι τόσο δύσκολο να σχηματίσετε κυβέρνηση. Ελάτε να συμφωνήσουμε και να διαμορφώσουμε μια κοινή πορεία σαν χώρα. Αν είναι δυνατόν είμαστε στο 2012 και είμαστε η μοναδική χώρα που είναι ακυβέρνητη. Δεν με λυπεί αυτό, αλλά το ότι η κατάσταση αυτή υποδηλώνει ότι δεν έχουμε ηγέτες. Πριν τις εκλογές λέγατε θα αλλάξουν όλα, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε με κυβέρνηση σωτηρίας, μας βάλατε να προβούμε στις κάλπες για να μας πείτε τι; Να σχηματίσουμε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Αν είναι δυνατόν πως το καταφέρνετε αυτό, να ξεπερνάτε τα όρια και ο πάτος να φαντάζει όμορφο μακρινό όνειρο στα μάτια μας. Η μεν «μνημονιακοί «η δε «μη μνημονιακοι» τελικά ξέρετε τι μας έχει φέρει εδώ; Ότι ακόμα και τώρα για να φάτε εσείς κάθε μέρα ξεπουλάτε την χώρα μας και τον ίδιο της τον λαό. Όλο θέλετε να δημιουργήσετε καλύτερες προϋποθέσεις για να μη υπάρχει μεταναστευτικό κύμα, βάζετε ανθρώπους στην φυλακή για χρέη ως προς το δημόσιο. Δεν είδα όμως να «πιάσετε» κάποιον δικό σας για τα χρέη του ως προς το κράτος. Ούτε να τιμωρηθούν και επιστραφούν στο κράτος όσα κλάπηκαν. Θέλουμε να βγάλουμε την χώρα απ την δύσκολη θέση, χωρίς να χάσουμε απ τις τσέπες μας απ το κύρος και την δύναμη μας… Να κάνουμε θυσίες για να ξεφύγουμε από την κρίση και ποιος θα τις κάνει αυτές τις θυσίες ο απλός λαός, οι δισεκατομμύρια οικογένειες που τα τελευταία χρόνια ζουν κάτω απ τα όρια της φτώχιας… Το αποτέλεσμα των εκλογών έδηξε ότι βαρεθήκαμε τον δικομματισμό που κυβερνά τόσα χρόνια την χώρα. Επίσης πως κάθε πολίτης προσπαθεί να βρει την χαμένη ελπίδα την οποία στην ουσία του την κλέψατε φτάνοντας σε ακρότητες. Ξέρεται πόσο με λυπεί να ακούω πως οι περισσότεροι θα ήταν χαρούμενοι εάν ερχόταν η χούντα ξανά ως πολίτευμα. Κι όμως δεν έχω επιχειρήματα να τους αντικρούσω, γιατί η δημοκρατία που μας «επιβάλατε» είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα σας, με στόχο να εξυπηρετεί δικά σας συμφέροντα. Έχετε αντιληφθεί πως μένουμε λίγοι και κάθε μέρα μας κάνετε να αισθανόμαστε ένοχοι που ζούμε, διότι συνάνθρωποι μας αυτοκτονούν και κάθε μέρα περιμένουμε ποιος θα έχει η σειρά; Χρόνια μας έχετε στερήσει πολλά όπως το να μην σκεφτόμαστε να μας κατευθύνεται. Tώρα μας στερείτε την ζωή μας… Έχω την εντύπωση πως αυτό δεν θα μείνει ατιμώρητο …

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου