Δανεικά ιδανικά.

Ζούμε σε μια χώρα που επικρατεί ένα κοινωνικό- ηθικό αλαλούμ. Χάσαμε αξίες , ιδανικά, σταματήσαμε να έχουμε οράματα και όνειρα. Μεγαλώσαμε ακούγοντας από γονείς, συγγενείς για  ιδανικά και τελικά καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως  ήταν δανεικά. Ακούγαμε το τρίπτυχο Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια για να συνειδητοποιήσουμε πως ξεπουλήσαμε την πατρίδα την οποία υμνούσαμε και υπερηφανευόμασταν σε κάθε συζήτηση.  Όπου βρισκόμασταν περηφανευόμασταν που ήμασταν Έλληνες  λέγαμε το πόσο έξυπνοι, μάγκες ήμασταν. Ώρες ατελείωτες περιγράφαμε σε ξένους για τα μέρη τα ελληνικά, τα φαγητά μας, τις παραδόσεις μας. Τώρα που ένας ολόκληρος λαός πεινάει που είναι αυτά; Εξιστορούσαμε τα γεγονότα του 40 για το ιστορικό «ΟΧΙ» και τους «ήρωες του 21» και που πήγαν αυτοί οι αγώνες; Επαναπαυτήκαμε με την εξιστόρηση τους και σταματήσαμε ο καθένας ξεχωριστά τον δικό του προσωπικό αγώνα, που θα μας ανέβαζε ακόμα παραπάνω ως έθνος. Μένουμε στους καναπέδες μας βλέποντας Τούρκικες σειρές και το μόνο που κάνουμε κατηγορούμε τα κανάλια που τις προβάλουν. Άμα δεν θέλεις μην τις βλέπεις, μην χαρίζεις τηλεθέαση για να μην προβάλλονται. Τελικά αυτό θα δείξει αν είσαι πατριώτης ή όχι; Έχουμε μια Γερμανία που κάθε μέρα μας κατακεραυνώνει και μ έναν χαρακτηρισμό απρεπή αλλά η Ελλάδα συνεχίζει να ζει με τα δανεικά της. Μην προλάβεις να πεις εμείς ο λαός δανειζόμαστε; Οι πολιτικοί φταίνε!  Ποιος έδωσε το βήμα σ αυτούς τους ανθρώπους ν αποφασίζουν για το μέλλον σου και το μέλλον της χώρας σου;

Προδώσαμε το Θεό μας πιστεύοντας ο καθένας μεμονωμένα σε ότι θεωρεί Θεό του. Για κάποιους είναι το χρήμα, για άλλους η δόξα, η φήμη, ο θαυμασμός. Στην ουσία προσπαθήσαμε να φτάσουμε την θέωση γινόμενοι νάρκισσοι. Μπερδέψαμε τη ύλη η οποία είναι άψυχη και την υπερτιμήσαμε δίνοντας της περισσότερη αξία απ όσο θα έπρεπε. Μπαίνεις στις εκκλησίες και τις βλέπεις διακοσμημένες λες και είναι ανάκτορα. Χάνουμε την ουσία που μας δίδαξε ο Χριστός, την αγάπη. Χαλάμε τις καρδιές μας βάζοντας σπιουνιές ο ένας για τον άλλον, εκτοξεύοντας χολή. Μετά πάμε εξομολογούμαστε, κοινωνάμε, ζητάμε ένα τυπικό συγνώμη, σκάμε κι ένα ψεύτικο χαμόγελο και έτσι λεγόμαστε καλοί και δίκαιοι  Χριστιανοί.  Συνεχίζουμε τις πισώπλατες συζητήσεις , τα μαχαιρώματα, τα ψέματα, τις δολοπλοκίες αλλά αφού τηρήσαμε τον παραπάνω κανόνας είμαστε ήρεμοι, ταπεινοί και δίκαιοι . Αν δε υπάρξει κάποιος που έχει αντίθετη άποψη και τολμήσει την εκφράσει χαρακτηρίζετε ως εγωιστής, υπέρ- ευαίσθητος, μυγιάγγιχτος,  ίσως και βλάσφημος .Και η θρησκεία στο τρυπάκι και στο κουτάκι του φαίνεσθαι όχι του είναι.

Τέλος η οικογένεια άραγε καταφέραμε να περισώσουμε κάτι; Δεν νομίζω. Βλέπω οικογένειες που τα αδέλφια μεταξύ τους δεν μιλάμε, δεν υφίσταται τρόπος ειρηνικής επικοινωνίας, διαλόγου, συζήτησης. Συμπεριφέρεται ο ένας στον άλλον σαν να είναι οι χειρότεροι εχθροί. Αντικρίζω διαλυμένες οικογένειες ή για να λέμε την αλήθεια όπως είναι φοβόμαστε να δημιουργήσουμε οικογένεια για να μην την διαλύσουμε. Σταματήσαμε να πιστεύουμε στα «δανεικά ιδανικά» πρότυπα που μας πλασάρανε τόσα χρόνια. Βαρεθήκαμε να απογοητευόμαστε, να τρώμε τα μούτρα μας και προς αποφυγή στο να φέρνουμε δυστυχισμένους ανθρώπους από κούνιας, μένουμε στην αδράνεια.

Το πατροπαράδοτο Πατρίς Θρησκεία Οικογένεια μένει στο ψυγείο, η νέα τάξη των πραγμάτων σου επιβάλλει το νέο σάπιο σύστημα της. Που το δημιούργησαν οι προγενέστερες γενιές για να βιώσεις την άσχημη πλευρά του. Το ερώτημα είναι εσύ θα αντιδράσεις;

Κατερίνα Ράγιου.