ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΈΝΟ ΦΥΓΕΊΝ ΑΔΎΝΑΤΟΝ...;

Τελικά ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω αυτό το ρητό, να το αναλύσω να καταλήξω στο συμπέρασμα αν αληθεύει ή όχι. Τελικά δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το πεπρωμένο μας ή εμείς το δημιουργούμε; Αν δεχτούμε ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ το πεπρωμένο μας, τότε γιατί γεννηθήκαμε και ξέρουμε τι θα γίνει; Και που είναι η ανθρώπινη δύναμη και θέληση που μπορεί ν αλλάξει τα πάντα...; Αυτό δεν πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος όλα τα μπορεί... Αν όμως δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του στη ουσία δεν καταφέρνει τίποτα ή μάλλον καταφέρνει αυτό που είναι σχεδιασμένο. Και αν όλα είναι σχεδιασμένα από ποιον είναι, από το θεό, το σύμπαν...; Δηλαδή εμείς είμαστε η μαριονέτες και πάνω από μας υπάρχει κάποιος κάτι που είναι παντογνώστης και μας καθοδηγεί; Δεν μ αρέσει αυτή η εκδοχή θέλω να πιστεύω πως είμαστε αυτόβουλα άτομα που κατα ένα μεγάλο ποσοστό καθορίζουμε το  παρελθόν το παρόν και το μέλλον μας... Ναι κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τ αποφύγουμε αλλά δεν είναι πάντα για κακό. Δεν σας έχει τύχει αυτό που λέμε ότι

 " δεν πήγε" ή " όλα στραβά πήγαιναν" ή " δεν με ήθελε". Μερικές φορές όντως κάτι υπάρχει που μας προστατεύει και εδώ θα καταλήξω στο συμπέρασμα πως το πεπρωμένο είναι γεγονός με την διαφορά πως αν το χειριστείς σωστά, συμβάλεις σε αυτό και πολλές φορές το αλλάζεις. Επίσης πολλές φορές μας προστατεύει απ το χειρότερο. Γιατί να θυμόσαστε πως "αυτό  που θεωρείς χειρότερο την τάδε χρονικη στιγμή, αργότερα θα καταλάβεις πως ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί.."