Ø  Και πως προέκυψε η συνεργασίας σου με την κυρία Χαρά Παπαθεοδώρου;                                                                                     Μετά από δεκαπέντε μέρες είχε πάλι μία συγκέντρωση ο φίλος μου ο Αλέξανδρους με διάφορα άτομα του χώρου. Και είχε αναρτημένο το έργο μου στο σαλόνι του. Ήμουν και εγώ παρόν στη συγκέντρωση και ήταν και η κυρία Παπαθεοδώρου, έρχεται σε κάποια στιγμή ο Αλέξανδρος και μου λέει « σε θέλει η κ. Παπαθεοδώρου για να εκθέσει το έργο σου.» Η απάντηση μου ήταν «ποιος κάνει πλάκα σε ποιόν; Έλα βρε Αλέξανδρε στο έδωσα τελείωσε.» Το έργο αυτό δεν ήταν το ξεκίνημα μου ούτε είχα μπει στη διαδικασία να το σκεφτώ ότι θα υπάρξει και επόμενο. Εκείνο το βράδυ η Χαρά Παπαθεοδώρου επέλεξε αυτό το έργο μου και το έκθεσε στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών μαζί με έργα μεγάλων ζωγράφων όπως Picasso Dali κ.τ.λ.

Ø  Σου έκανε προσωπικά εσένα νύξη η ίδια;                                                      Ναι ήρθε μου μίλησε μου είπε « νεαρέ μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρουσα η δουλειά σου και θα ήθελα να μου δώσεις τη άδεια την περιλάβω στην έκθεσή μου με τίτλο μάσκες» Ένιωσε ότι την εκφράζει και φυσικά δέχτηκα ,να φανταστείς στην έκθεση δεν παραβρισκόμουν , δεν αισθανόμουν καλλιτέχνης.

Ø  Η κ. Παπαθεοδώρου είχε δηλώσει για το έργο σου : « μέσα από το έργο ο πόνος ξεπηδάει σαν μάσκα …Είναι γραφή αποκαλυπτική ένα είδος κάθαρσης και αποκαλύπτει αντί να κρύβει.»                                Από τη κριτική της άρχισα να σκέπτομαι το μετέπειτα . Στη συνέχεια είδα την αποδοχή του κόσμου τα δημοσιεύματα που το ένα διαδεχόταν το άλλο και έτσι είμαστε εδώ σήμερα.

Ø  Άρα έναυσμα ώστε να ακολουθήσεις την τότε τέχνη σου επαγγελματικά ήταν εκείνη η έκθεση;                                                                     Το έναυσμα θα έλεγα ότι υπήρχε, οι ασχολίες μου με την λογοτεχνία με την φωτογραφία, με το να παρακολουθώ εκθέσεις να βλέπω και να διαβάζω έργα, αυτό ήταν το έναυσμα. Η έκθεση εκείνη ήταν η αιτία.

Ø  Άρα υπήρχε η βάση απλά έπρεπε να βρεθεί το σωστό πρόσωπο ώστε να αναδείξει το ταλέντο;                                                                                Ναι και φυσικά υπήρχε, είχε αρχίσει το μάτι μου να εκπαιδεύεται. Βεβαίως στην τέχνη ποτέ δεν εκπαιδεύεσαι απλά εξελίσσεσαι , αλλά υπήρχε μία βάση.

Ø  Ζωγραφίζεις με τα δάχτυλα διότι πιστεύεις ότι μεταδίδεις την ενέργεια σου στο έργο σου;                                                                                    Ναι είναι φυσικό έρχεσαι σε άμεση επαφή .Όχι πως η επιμήκυνση ενός πινέλου αλλάζει κάτι, αλλά με τα δάχτυλα βγάζεις πιο εύκολα τον ψυχισμό σου. Το αποτέλεσμα της ψυχής μου ενδυναμώνεται. Η δύναμη όμως βγαίνει μέσα από την ψυχή.

 Ø  Τι θέλησες να κάνεις στη ζωή σου και τα κατάφερες;

Να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου με οποιαδήποτε επιλογή μου. Και να μην επαναπαύομαι να αισθάνομαι ότι δεν έχω κάνει τίποτα. Αισθάνομαι ότι τίποτα δεν μου χαρίστηκε και δεν είμαι ο κυρίαρχος όλων μιλάω αναλόγως με τα θέλω μου.

Ø  Τα θέλω του τότε Γιάννη που άρχισε έχουν αλλάξει με τα σημερινά;

Έχουν αλλάξει πολλά και συγχρόνως τίποτα. Αν μπούμε στην διαδικασία του χωροχρόνου και φυσικά υπάρχει η εμπειρία.

Ø  Τι είναι τέχνη για τον Γιάννη Στρατή                                                         Πιστεύω ότι δεν είναι όλα τέχνη ,πέρα της τέχνης υπάρχει και η ζωή. Στην τέχνη υπάρχουν μεταφυσικές δραστηριότητες, πριν δημιουργήσω προσεύχομαι στο Θεό. Η τέχνη έρχεται μέσω της πίστης και τέχνη κάνει αυτός που δεν φοβάται να εκτεθεί, επίσης αυτός που συνδυάζει το συνειδητό με το ασυνείδητο.

Ø  Στην δήλωση της κ. Παπαθεοδώρου μου έκανε εντύπωση η φράση «είναι ένα είδος κάθαρσης που αποκαλύπτει αντί να κρύβει.» Ήταν ένα ξέσπασμα της μέχρι τότε ζωής σου ή μιας κατάστασης;                                                                                                   Ναι ήταν ένα ξέσπασμα της ψυχοσύνθεσής , του γίγνεσθαι μου.

Ø  Οπότε ήταν μία αποκάλυψη;

Βεβαίως το κάθε έργο είναι μία αποκάλυψη

Ø  Δεν υπάρχει όμως διαφορά αποκάλυψης με αποκάλυψης ότι τότε έγινε άθελα σου ενώ τώρα μπορεί να γίνει και εσκεμμένα είτε η αποκάλυψη ή η απόκρυψη και να αναδείξεις αυτό που θέλεις εσύ;   Δεν το νομίζω ότι υπάρχει απόκρυψη, καλλιτέχνης είναι αυτός που δεν φοβάται να εκτεθεί. Που μπορεί και εκτίθεται. Αυτός που μπορεί να βλέπει την πραγματικότητα διαφορετικά από τους υπόλοιπους.     

Ø  Βλέπεις την πραγματικότητα διαφορετικά;                                         Φυσικά κάθε στιγμή. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που υπάρχει.

Ø  Μπορούν να υπάρξουν πολλές πραγματικότητες;                                       Ναι , για παράδειγμα βλέποντας ένα φοίνικα αυτός αλλάζει, αναπάσα στιγμή είναι ένας ζωντανός οργανισμός και δονείτε, όλη η φύση δονείτε και μέσα σε αυτές μπορεί να υπάρχουν και άλλες υποδονείσεις. Οπότε συνεχόμενα όλα αλλάζουν βεβαίως αυτό εξαρτάται να έχει την θέληση να το δει ο καθένας.