Με γυμνά χέρια
τα απλώνεις
φωνάζεις…
ποιος έφυγες
ποιόν περιμένεις
πεθαίνεις…
πάγωσες…
πια πληγή επουλώνεις,
τη δική μου;
Τη δική σου;
Πάγωσες κρυώνεις.
Το χειμώνα
Τον νιώθεις
Της μοναξιάς το κρύο
Βιώνεις…
Τρελαίνεσαι…
Δεν αντέχεις άλλο…
Ζεις δράμα μεγάλο
Με το φύγε έλα
Δεν το ξέρεις
Τελείωσες …
Δεν μπορείς να παίζεις.
Ράλια Ρέντου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου