Αυτές μένουν, αυτές μας παιδεύουν κάθε βράδυ οι εικόνες. Εικόνες του παρελθόντος μιας μισής ευτυχίας που έμεινε εκεί, ενός χαμένου παραδείσου που όλοι τον αναζητάμε. Εκεί μείναμε στις εικόνες, μελλοντικές που μερικές φορές προμηνύουν τι θα γίνει. Δεν σας έχει συμβεί να σκεφτείτε σε δέκα χρόνια θα είμαι έτσι και αυτό το έτσι να έχει πραγματοποιηθεί έστω στο ελάχιστο. Όλοι το έχουμε πάθει, το χειρότερο είναι όταν δεν έχεις εικόνα σε κάτι τότε αυτόματα ο ίδιος ο εγκέφαλος αρνείται να δώσει εντολή στην μνήμη, στην θύμηση, δηλαδή στα συναισθήματα μας. Αυτό όσο και αν δεν το πιστεύεται είναι πολύ χειρότερο, είναι άσχημο να μην θυμάσαι χρόνια από την ζωή σου, να μην έχεις αναμνήσεις, εικόνες, ακόμα και αρνητικές. Πολλοί λέμε μακάρι να ξύπναγα και να μην θυμόμουν τίποτα και όμως είναι μεγάλο λάθος. Το σκοτάδι είναι χειρότερο από μία πικρή, αλήθεια, στην αλήθεια ξέρεις, θυμάσαι ίσως κάποτε και να ξεχάσεις. Αν δεν θυμάσαι τι θα ξεχάσεις…; Αν δεν έχεις παρελθόν, πως θα έχεις παρόν και στη συνέχεια μέλλον; Δεν ξέρω αν θα είναι καλύτερο να παρακαλάμε να ξεχάσουμε ή να αλλάξουμε τις κακές μας συνήθειες, που πληγώνουν ο ένας τον άλλον. Εικόνες, χρώματα, μυρωδιές, όλες οι αισθήσεις στο έπακρο σε λειτουργία. Όσο και αν πληγώνει πολλές φορές, αξίζει, αν δεν ζήσεις αυτήν την λέξη δεν θα την πεις ποτέ. Άρα προτιμάμε τις κακές αναμνήσεις, με κακές εικόνες με άσχημες καταστάσεις, που είναι λαβωματιές στο κορμί, αλλά ίσως να μπορέσεις να τις κλίσεις και να τις παραμερίσεις . Παρά την άρνηση, το χάσιμο, την άγνοια, σε μια ζωή που δεν θα είναι δική σου. Μην υποβάλετε ποτέ τον εαυτό σας, σ αυτό το ψυχολογικό μαρτύριο. Γιατί απλά όλη μας η ζωή είναι εικόνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου