ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ…

Τι κουτό και τι βαρετό μπορεί να ακουστεί, τι καθημερινό και πόσες φορές δεν το έχετε πει όλοι, μα εγώ πραγματικά κουράστηκα. Το ξέρω ότι όλοι θα σκεφτείτε πως είναι κουβέντες και λόγια τις στιγμής, απαισιόδοξες σκέψεις , υπαρξιακά προβλήματα, αναζητήσεις τις συγκεκριμένης χρονικής περιόδου. Κι όμως δεν είναι έτσι η αλήθεια είναι άλλη, είναι αυτή που αρνούμαι και εγώ και εσείς να πιστέψετε, πως ξόφλησα τελείωσα, σαν τα γέρικα άλογα. Πόσο λυπηρό και πεσιμιστικό ακούγετε, αν τα έλεγα πριν πέντε, έξι ακόμα και δέκα χρόνια θα έλεγα, αυτά τα λόγια εγώ δεν θα τα πω ποτέ και να που τα είπα. Με βαραίνουν πολλά, αλήθεια δεν έχετε νιώσει να σας βαραίνει κάτι και όλο αυτό να επικεντρώνετε σαν αίσθημα δύσπνοιας στο στέρνο; Εγώ αυτό νιώθω κάθε βράδυ αλλάζω εκατό φορές πλευρό για να κοιμηθώ, γιατί, γιατί από την πολύ καθαρή συνείδηση, πλήρωσα, τα δικά μου, τα δικά τους, όλων τα λάθη. Λάθη σοβαρά, λάθη που με βαραίνουν και πάνω απ όλα λάθη που δεν μπορώ να διορθώσω. Είμαι υπέρ του αγώνα και γι αυτό ζω, πιστεύω ότι ακόμα και στην παράταση και στο τελευταίο λεπτό του ημιχρόνου γίνετε η ανατροπή, με πειράζει όταν δεν μπορώ να την κάνω. Όλα στην πλάτη μου, όλα τα αρνητικά, πάντα η κακιά, ναι όσοι λένε αλήθεια είναι κακοί, πάντα χαμένη στην φιλία, στον έρωτα, στα επαγγελματικά, όχι όμως ηττημένη, χαμένη ως προς κέρδος, ηττημένη δεν ένιωσα στιγμή, διότι δεν έχασα, αρχές και ηθικές αξίες. Παίζω πάντα με ανοιχτά φύλλα και χωρίς σημαδεμένη τράπουλα, πάντα είμαι ξεκάθαρη στο τι θέλω και με τι τρόπο το ζητάω. Όλα λοιπόν αυτά με βαραίνουν, προς θεού δεν διαβάζετε την απελπισία μίας οσιομάρτυρας, αλλά κάποιας που δεν έκανε ποτέ κακό και ακόμα και αν έκανε ήταν άθελα της. Κοίταζα πάντα την ζωή μου, την δουλειά μου, τα δικά μου άτομα και γι αυτό το λόγο κυνηγήθηκα και πολεμήθηκα από παντού. Δεν ήταν θέμα εγωισμού απλά κοίταζα όπως έστρωνα να κοιμάμαι, απλά ξέχασα εκεί που έστρωνα να απαγορεύω και στους άλλους να κοιμηθούν. Μην πάει ο νους σας στο πονηρό εννοώ, πως μαζί με εμένα επωφελήθηκαν άτομα και έκανα καλό χωρίς να ζητήσω αντάλλαγμα και εις γνώση μου. Τώρα ότι και να λέμε είναι αργά, οικογένεια, φίλοι, γνωστοί, πέρασαν έφυγαν βρήκαν την βάση και άνοιξαν φτερά και εγώ εδώ… Φτάνει πια όχι δεν είμαι εδώ για κανέναν, λείπω, δεν θέλω τίποτα, δεν έχω απαιτήσεις παρά μόνο να είμαι ήρεμη. Και απευθύνομε σε όλους σας δεν έχετε νιώσει τα παραπάνω, είμαι η μοναδική, είμαι τόσο θύμα και οι υπόλοιποι έξυπνοι. Δεν έχετε νιώσει ότι θα τα βροντήξετε όλα και θα φύγετε; Εγώ πάντως αυτό θα κάνω και μία φορά θα ζήσω για μένα…