Γιατί όταν ζητάς να μιλήσεις με κάποιον δεν είναι εκεί, γιατί όλοι λείπουν για εσένα και εσύ μια φορά δεν έλειψες για αυτούς; Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να απαντήσουμε, μια προσέγγιση είναι ότι «δεν είναι αναγκασμένοι να είναι εκεί για εσένα» και εγώ εύλογα θα ρωτήσω εγώ γιατί είμαι; Άλλοι θα απαντήσουν γιατί είσαι πολύ καλή, οι υπόλοιποι γιατί είσαι βλάκας, μάλλον θα συμφωνήσω με τους δεύτερους. Θες να φωνάξεις να μιλήσεις να ξεσπάσεις, να πεις σε κάποιον που δεν σε ξέρει καλά όλα σου τα παράπονα και το ποιος-α είσαι, αλλά δεν σου δίνουν την ευκαιρία. Θέλεις να ανοιχτείς σε κάποιον λίγο πιο άγνωστο από σένα αλλά και αυτό είναι κακό. Θα μου πείτε τώρα αφού δεν σε καταλαβαίνουν και εκτιμούν οι δικοί σου θα σε εκτιμήσουν οι άλλοι; Μπα χλωμό το βλέπω έως πολύ μελανό. Αλλά εκεί που τελειώνει η κατανόηση των δικών σου ζητάς των άλλων, πόσο βλακεία και λάθος μπορεί να κάνεις; Μεγάλο, μέγιστο, το μεγαλύτερο της ζωής σου, κανένας δεν θα σε εκτιμήσει, κανένας δεν θα σεβαστεί τον πόνο σου, το παράπονο σου. Στη σημερινή εποχή υπάρχει και θριαμβεύει η χαρά για τον πόνο σου, η εκμετάλλευση όποιο είδους και αν είναι. Εκεί όλα σε έχουν παρατήσει και εκεί εσύ καλείσαι να κάνεις την μεγάλη ανατροπή, να σταθείς στα πόδια σου ακόμα και αν δεν έχεις έναν δίπλα σου για συμπαράσταση. Όταν θα νιώσεις τον εαυτό σου δίπλα το είναι σου ολόκληρο τότε θα είσαι νικητής. Τότε πάλεψες σαν παλικάρι με την κακοτυχία και την μοναξιά, με τις δυσμενής συνθήκες και τον πόνο. Και τότε παίρνεις τον πόνο αγκαλιά και τον έχεις συνοδοιπόρο μια ζωή. Κάθε μέρα μια εμπειρία, κάθε εμπειρία για καλό, τίποτα γίνεται ή δεν γίνεται τυχαία. Η μοναξιά είναι η καλύτερη φίλη, ο πόνος ο καλύτερος σύντροφος. Κάθε μέρα είναι μια ανάμνηση την επόμενη και εσύ βάζεις την μάσκα βγαίνεις στον ήλιο και φωνάζεις δυνατά καλημέρα ζωή σε νίκησα και σήμερα. Και τότε απλά δεν θέλεις κανέναν, δεν έχεις ανάγκη κανέναν παρα μόνο εσένα τον καλύτερο φίλο σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου