Είναι τόσο περίεργος τι να είναι άραγε ένα αγγελάκι μ ένα βέλος που χτυπάει τις καρδιές μας, να είναι συναίσθημα που γεννιέται με την πρώτη ματιά, τι απ όλα να είναι άραγε? Ποτέ δεν κατάλαβα και δεν ξερω αν θα κατλάβω για να απαντήσω στο ερώτημα, τι κάνεις όμως όταν σου χτυπάει την πόρτα? Σε πιάνει πανικός τα χάνεις, φυσάς και ξεφυσάς, υδρώνεις και ξευδρώνεις χωρίς λόγο. Ίσως οι καιροί μας κάνανε να φοβόμαστε, οι γρήγοροι ρυθμοί τις ζωής δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο. Αποξενωθήκαμε και κλειστίκαμε στα καβούκια μας, τ αρνηθηκαμε όλα ακόμα και τον έρωτα, απάνθρωπη και εγγηματική πράξη να σκοτώνεις ότι θείο μπορεί να γεννηθεί. Όλοι έχουμε γνωρίσει σκάρτους έρωτες αλλά δεν μπορούμε να μένουμε κλειδωμένοι εκεί και να μην δίνουμε ευκαιρία και χώρο και σε άλλους ανθρώπους στην ζωή μας. Η ζωή είναι σκληρή και απαιτεί απο εμάς να πηγαίνουμε μπροστά όσο και να είναι δύσκολο. Έτσι συμβαίνει όταν σου χτυπήσει ο έρωτας την πόρτα, αντιμετωπίζεις τις πρώτες δυσκολίες που είναι οι σκέψεις σου οι ίδιες. Μετά σκέπτεσαι έτυχε ή πέτυχε και πάει λέγοντας, φυσικά στον έρωτα δεν λύπουν οι υστερίες και οι τρέλες, τρέλες άλλες φορές με την καλή την ένοια και τις άλλες με την κάκιστη. Η ουσία στον έρωτα είναι πως θέλει δυο να νιώθουν, δυο να θέλουν κοινά πράγματα, να μην τους τρώει η καθημερινότητα και η ρουτίνα. Ο έρωτας είναι μεράκι, θέλει ψυχή πάθος, θέλει να δώσεις για να πάρεις. Δεν υπάρχουν πείσματα και εγωισμοί απλά εσύ και εκεινος-η. Αυτό είναι έρωτας να ζεις για δυο χωρίς να μη γίνεσαι όμως ένας, ο καθένας έχει το χώρο του, το χρόνο του και τα δικαιώματα του. Οπότε μην αποκλείετε τον έρωτα απο την ζωή σας θα είναι το μεγαλύτερο λάθος που θα κάνετε. Ακόμα και αν ξέρετε οτι θα πληγωθήτε, αξίζει για ένα όνειρο να σε κάψει η φωτιά του, αξίζει να να νιώθετε να θέλετε και να μην πρέπει. Αξίζει να ζήτε, άρα ερωτευτήτε πρώτα την 'ιδια σας την ζωή και οι υπόλοιποι έρωτες θά έρθουν απο μόνοι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου