Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΜΟΥ… ΚΑΙ ΕΓΩ…



Της Δημοσιογράφου Κατερίνας Ράγιου

Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί τα αδέλφια είναι υπέρ προστατευτικά μεταξύ τους. Θα μου πείτε ίσως επειδή δεν έχω δεν καταλαβαίνω, αντικειμενικά όμως τα αδέλφια και ειδικά τα αγόρια προς τις αδελφές τους είναι, σαν ένας δεύτερος μπαμπάς ακόμα πιο καταπιεστικός από τον ίδιο τον πατέρα. Τώρα τελευταία το διαπίστωσα σε μια φίλη μου, ερωτεύτηκε και δείτε σύμπτωση, η ώρα η κακιά το παλικάρι είναι ο φίλος του αδελφούς της. Νομίζει πως έκανε έγκλημα εκεί που πάνε όλα καλά με τα δυο παιδιά  το παλικάρι κάνει πίσω. Θα πείτε τώρα φυσικό και επόμενο, μπαίνει σε δίλλημα, να κάνει κάτι με την κοπέλα και να το μάθει ο αδελφός της παρεξηγώντας τον ή να βάλει πάνω απ όλα την φιλία τους και να πνίξει ένα συναίσθημα που ίσως να είναι από τα ωραιότερα που θα νιώσουν και οι δυο νέοι στην ζωή του; Και η κοπέλα αλλά και ο νεαρός κάποια στιγμή φτάνουν σε ένα τέλμα στο οποίο δεν ξέρουν πια είναι η σωστή λύση. Κατά την γνώμη μου πιστεύω πως άλλο η φιλία των δύο αγοριών και εντελώς διαφορετική η σχέση μεταξύ της κοπέλας και του νεαρού. Θεωρώ πως και οι δυο σχέσεις είναι εφικτό να ευδοκιμήσουν ταυτόχρονα, χωρίς παρεξηγήσεις που θα είναι ανούσιες . Η μοναδική συνέπεια άσχημη θα μπορούσαμε να την πούμε, η οποία πρέπει να ξεκαθαριστεί ανάμεσα σ αυτά τα τρία άτομα είναι πως σε περίπτωση που τα δυο παιδιά γίνουν ζευγάρι, αν τυχόν χωρίσουν με όποιο τρόπο και πάλι τονίζω απευθύνομαι σε νρμάλ καταστάσεις να μην επηρεάσει την φιλία των δυο αγοριών. Σαν συμβουλή κάθε αρχή έχει και τέλος, όσο πιο ανώδυνο είναι τόσο το καλύτερο, άρα ένας χωρισμός δεν χρειάζεται να καταλήγει σε μια έχθρα αλλά σε μια φιλία… Να θυμώσατε κάθε ανατολή μία ελπίδα  κάθε δύση μία ανάμνηση… έτσι είναι και οι σχέσεις… Καλή τύχη παιδιά…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου