Αν σας ρωτούσα τώρα όλους και σας έβαζα να αναρωτηθείτε ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας, σίγουρα θα μου αναφέρατε κάποιους και αρκετούς μάλιστα του στιλ υψοφοβία, αρρωστοφοβία και πολλά άλλα. Θεωρώ ότι ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπινου είδους και γένους, είναι η μοναξιά. Από την φύση μας είμαστε κοινωνικά όντα, όσο και αν αρνούμαστε να το δεχτούμε ή το παίζουμε χαλαροί και ωραίοι και δεν έχουμε ανάγκη κανέναν. Κι όμως έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον, μην σας φαίνεται ή σας φαντάζει η λέξη «ανάγκη» ως κάτι κακό, κάτι το μεμπτό. Όσο πιο γρήγορα δεχτούμε την φύση μας, δηλαδή το ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι τόσο πιο γρήγορα και ανώδυνα θα ξεπεράσουμε το λεγόμενο μεγαλύτερο φόβο μας. Την τελευταία φορά που φοβήθηκα ήταν πριν λίγες μέρες, είχα απέναντι μου έναν άνθρωπο τον λεγόμενο “cool” σε ελεύθερη μετάφραση άνετο και μέσα απ την άνεση του διέκρινα στα μάτια του ένα κενό και μοναξιά. Ήταν χαμένος από τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν κατάφερα να τον πίσω ότι είχε αυτό το πρόβλημα, ο ίδιος όχι απλά δεν το παραδέχτηκε, ένιωσε αμήχανα και άλλαξε θέμα συζήτησης. Ναι η μοναξιά του μου προκάλεσε μια θλίψη και ένα φόβο, δεν θα ήθελα ποτέ να νιώσω αυτό το συναίσθημα και πραγματικά το απεύχομαι για τον οποιοδήποτε. Η ζωή είναι σκληρή και μαζί της γινόμαστε και εμείς, ασυνείδητα, ως αποτέλεσμα να πληγώνουμε τους γύρο μας και πάνω απ όλα τον ίδιο μας τον εαυτό. Άρα ναι μπορώ να πω με σιγουριά ο χειρότερος φόβος είναι η μοναξια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου