ΣΤΙΓΜΕΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ …

Τελικά το παν είναι οι δύσκολες στιγμές… Τότε κάνεις τον απολογισμό σου, μετράς την δύναμη σου κοιτάς κατάματα το παρακάτω, τολμάς ένα βήμα για το παραπέρα. Οι δύσκολες στιγμές είναι εκείνες που μένεις στα μισά του δρόμου πίσω, είσαι φοβισμένος  σαν παιδάκι που μέσα στο πλήθος έχασε την μαμά του. Φαίνεται μελοδραματικό αλλά δεν είναι, εκεί μετράς την ζωή που σου έχει μείνει. Το μυαλό σου είναι θολωμένο, δεν μπορεί να συγκεντρωθεί στον στόχο. Μάλλον αυτό είναι το ωραίο ότι μέσα απ αυτό το χάσιμο καταφέρνεις να φέρεις εικόνες και μέσο των συναισθημάτων να καταλάβεις τι έχεις ανάγκη να κρατήσεις και τι όχι… Μην φοβάσαι στην ιδέα να κάνεις παρέα με τον εαυτό σου, να τον κρίνεις, ίσως να είσαι ο πιο κατάλληλος σωστός και δίκαιος κριτής σου. Μην περιμένεις απ τους άλλους να σου πουν το σωστό, κανένας δεν θα προσφερθεί. Κανένας δεν θα σου χαράξει τον δρόμο σου, ίσα ίσα θα στον κρύψει, γιατί; Γιατί έτσι είναι η φύση του ανθρώπου. Έμαθα μέσα από ισχυρούς ανθρώπους, ότι για να φτάσουν εκεί που είναι, έζησαν πολλές στιγμές, βουβού πόνου, μοναξιάς και θλίψης. Έτσι μαθαίνεις… Τελικά όλα έχουν ένα τίμημα και το τίμημα για να μάθεις είναι να πάθεις. Να κλειστείς στο καβούκι σου να αναθεωρήσεις και τελικά να ζήσεις . Να ζήσεις μ αυτά που έχεις τα καλά και τα κακά, να περιμένεις αυτά που θα έρθουν. Και να θυμάσαι αν το τέλος δεν είναι καλό απλά δεν είναι τέλος.